Dit belooft een zeer bijzonder concert te worden! 

Op verzoek van Amy Norrington stappen de festival musici uit hun comfort zone en geven zichzelf bloot in een persoonlijke ontboezeming: ”neem muziek mee uit je eigen thuisland, of breng iets heel persoonlijk en deel het met het publiek met ruimte voor improvisatie.” De structuur van het programma ligt daarom nog niet vast, maar wordt ingevuld tijdens de ontmoetingen tussen de musici in Halloy. En dat belooft inspirerend te worden! 

Een belangrijke schakel hierbij is accordeonist Philippe Thuriot, meester improvisator! Wie herinnert zich niet zijn impromptu geïmproviseerde wals musette twee jaar geleden toen iemand op zoek moest naar een vergeten partituur? 

Eén van de musici zal zich alvast laten horen in boventoonzang, een ander zal improviseren op een lievelingslied,…

Als afsluiter van dit concert het piano trio van Charles Ives, een reflectie over zijn studententijd in Yale. Het is een verrassend werk met zeer contrasterende delen. Het tweede deel heeft als titel TSIAJ: this scherzo is a joke! Fragmenten van Amerikaanse volksliedjes zijn door het hele deel verweven, hoewel ze vaak grotesk zijn veranderd met betrekking tot ritme, toonhoogte en harmonische connotatie. Volksliedjes die in het scherzo voorkomen zijn onder andere “My Old Kentucky Home”, “Sailor’s Hornpipe”, “The Campbells Are Coming”, “Long, Long Ago”, “Hold the Fort” en “There Is a Fountain Filled with Blood”, naast vele anderen… En hoewel de componist zelf erkende dat het hele deel een grap was, karakteriseert het goed de unieke en nieuwe muzikale wereld die alleen Ives had ontdekt.